வகுப்பறைகளைச் சுத்தம் செய்யும் மூதாட்டி

மாற்று ஆடையும்
ஈரமா என்று
ஆயாசத்துடன்
கண்களை மூடினால்
போதும்
செங்குத்தாக அடுக்கப்பட்ட
புத்தகங்களிலிருந்து
கழன்று விழும்
எழுத்துகள்
ஒழுங்கு வரிசையின்றி
முட்டிமோதிக்கொண்டு
தம்தனித்த வாசத்துடன்
மூளைக்குள்
நுழைந்துவிடுகின்றன



தனித்த இரவுகளில்
வரும்
கனவுகளில்
வினாத் தாள்கள்
மீண்டும் மீண்டும் வருகின்றன
அதிலிருக்கும் எழுத்துகள்
அவரிடம்
கமுக்கமாகப் பேசுகின்றன
அவற்றின் நிறம்
ஆழமான
பித்தவெடிப்புகளால்
பிளவுண்ட தன் குதிகால்களில்
காணப்படும் குருதியின்
நிறத்தில் இருக்கிறது



சமன்பாடுகளின்
விளக்கங்களும்
வரைபடங்களும்
அதில்
கேட்கப்படுகின்றன
ஐநூறு சொற்களாலான
நீண்ட கட்டுரை
எழுதுமாறு
பணிக்கப்படுகிறார்



கையெழுத்து மட்டுமே
போடத் தெரியும் என்று
அவர் மன்றாடுவது
அவருக்கே கேட்பதில்லை
எழுத்துகள் முகமூடி
அணிந்துகொண்டுவிட்டதைக்
கண்டு
மை நிரம்பிய
பேனாவை நடுக்கத்துடன்
சுருக்கம் நிறைந்த விரல்களால்
பிடிக்கிறார்



எல்லாக் கேள்விகளுக்கும்
விடை தெரிந்திருப்பது
அதிகமாக்குகிறது
அச்சத்தை




உயிரோசை 7.9.2009