தமிழ்ச்செல்வன் மனதை நிதானப்படுத்திக்கொண்டான். இப்படி ஆள்அரவம் இல்லாத இடத்தில் வாகனம் ரிப்பேர் ஆகி மாட்டிக்கொண்டாகிவிட்டது. தகவல்தொடர்பு சாதனம் வேலை செய்யவில்லை.
இவ்வளவு பொறுத்தது பெரிசுதான், உணவுதான் இல்லை என்றாகிவிட்டது, மூச்சாவது விட முடிகிறதே, , இன்னும் கொஞ்சம் முயற்சி செய்யலாம், வண்டிக்குள்ளேயே இருந்தால் யாராவது பார்க்கமாட்டார்களா?
ஏதோ சத்தம் கேட்டது.
இருவர் அவன் வாகனத்தைப் பார்த்துவிட்டு தங்களுடைய சைக்கிளை நிறுத்திவிட்டு அவனை நோக்கி வந்தார்கள்.
"கொஞ்சம் லிப்ட் கிடைக்குமா?" கேட்டான்.
அந்த வேற்று கிரகவாசிகள் பதில் சொல்லவில்லை; புன்னகைத்தார்கள்.
பெருவிரைவு ரயிலில்அரை மணி நேரப் பயணம்;பரிச்சயம் செய்துகொண்டபக்கத்து இருக்கை பெண்மணிவங்கி அலுவலராம்;குழந்தைகள்,புத்தகம்பேச்சு நீண்டது
ஷெண்டன்வே பக்கம்வந்தால் வங்கிக்கு வரவேண்டும்விடைபெற்றார்.ஆறு மாதம்கழித்து வேறு வேலையாக அந்தப் பக்கம் சென்றபோதுவங்கியில் நுழைந்தேன்உணவு இடைவேளையில்அந்நியமான பார்வை கண்டுவழித்துணையாய்வந்ததை நினைவுபடுத்தியபோதும்என்னைத் தெரியாமல் போனதுஅவருக்குஇப்ப இங்க வேலை எதுவும்காலி இல்லை மெல்லிய புன்னகையோடு சொன்னார்அதன் பின்எத்தனையோ பயணங்கள்என்றாலும் வழித்துணையாய்வருபவர் முகவரி கொடுத்தால்வாங்கிக்கொள்ளத்தான் செய்கிறேன்
உயிர்மை 2006 ஆகஸ்ட்